✅پرسش:
چراافرادی که این همه گناه میکنند به جای آنکه عواقب بدگناه خودراببینند روزبه روزخوشبخت ترمیشوند؟
🌸☘☘☘☘☘🌸
🌺پاسخ:
با سلام خدمت شما دوست گرامی
به چند نکته شما را توجه می دهم:
1) برخی از انسان ها که در گرداب گناه و ناسپاسی غوطه ور هستند و هیچ امید نجات از این ورطه بر آنها نمی رود خدا آنها را در رفاه دنیوی گرفتار می کند تا هر چه بیشتر در این حالت خود بمانند و تمام عذاب آنها را در آخرت به آنها خواهد چشاند. به این کار خدای تعالی امهال و استدراج می گویند.
علامه طباطبایی درباره سنت استدراج در ذیل آیه 182 سوره اعراف «وَ الَّذینَ کَذَّبُوا بِآیاتِنا سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَیْثُ لا یَعْلَمُونَ» می فرماید: «استدراج در لغت به معنای این است که کسی در صدد برآید پله پله و به تدریج از مکانی یا مقامی بالا رود یا پائین آید و یا نسبت به آن نزدیک شود. لکن در این ایه قرینه مقام دلالت دارد بر ابین که منظور نزدیک شدن به هلاکت است یا در دنیا و یا در آخرت. و این که استدراج را مقید کرد به راهی که خود آنان نفهمند، برای این است که بفهماند این نزدیک کردن آشکارا نیست، بلکه در همان سرگرمی به تمتع از مظاهر زندگی مادی مخفی است، در نتیجه ایشان با زیاده روی در معصیت پیوسته به سوی هلاکت نزدیک می شوند، پس می توان گفت استدراج تجدید نعمتی بعد از نعمت دیگری است تا بدین وسیله التذاذ به آن نعمت ها ایشان را از توجه به وبال کارهایشان غافل بسازد.»(ترجمه تفسیر المیزان، علامه طباطبایی، ج 8، ص 454)
سنت امهال: امهال یعنی مهلت دادن، خداوند متعال برای رعایت یک سلسله مصالحی که ما از برخی از آنها نا آگاهیم در عقوبت اهل باطل تعجیل نمی کند بلکه به آنان فرصت و مهلت می دهد.
باید توجه داشت که گاهی خدا برخی از گناهکاران را به این سنت خود گرفتار کرده و ما در ظاهر گمان می کنیم که آنها در نعمت غوطه ور هستند !!
2) گاهی انسان در نگاه به دیگران گرفتاری های آنها را نمی بیند و فقط خوبی و خوشی آنها را می بیند در حالی که اگر کمی در کار آنها دقیق شود می بیند که چه زندگی پر گرفتاری دارند و دائم ظاهر سازی می کنند متاسفانه برخی از دین داران با همخین مقایسه های سطحی زندگی خود با افراد غیر دین دار این توهم برای آنها پیش می آید که آنها که دین ندارند چه زندگی خوبی دارند و ما چه گرفتاری هایی داریم!! در حالی که اگر کمی تامل کنند می بینند که طرف مقابل چه زندگی آشفته و سختی دارد و فقط ظاهر سازی است.
از طرفی ما در قضاوت های خود گاهی عجول هستیم وقتی می بینیم کسی گناه کرد توقع داریم که همان موقع گرفتار عذاب شود در حالی که سنت خدا بر این نیست که سریع عذاب را بفرستد بلکه راه را برای توبه افراد باز می گذارد
خداوند در سوره فاطر آیه 45 می فرماید: «لَوْ یُؤاخِذُ اللّهُ النّاسَ بِما کَسَبُوا ما تَرَکَ عَلى ظَهْرِها مِنْ دَابَّةٍ وَ لکِنْ یُؤَخِّرُهُمْ إِلى أَجَلٍ مُسَمًّى فَإِذا جاءَ أَجَلُهُمْ فَإِنَّ اللّهَ کانَ بِعِبادِهِ بَصیرًا؛ اگر خدای متعال مردم را به آنچه می کنند مؤاخذه می کرد، هیچ جنبنده ای را بر پشت زمین باقی نمی گذاشت ولی مؤاخذه انان را تا سرآمدی معین به تأخیر می اندازد و چون سرآمدش در رسد خدا به کار بندگانش بیناست.»
3) برخی از سنت های جاری در عالم هست که ما به آنها دقت نداریم و فقط یک طرف قضیه را می بینیم . یکی از سنت های جاری در عالم جریان علی و معلولی در عالم است اگر کسی مقدمات یک زندگی مادی با رفاه بالا را فراهم کرد رفاه مادی هم بر آن مترتب می شود مثلا برخی از بی دینان و افراد گناه کار در امور دنیایی خود نظم خوبی دارند تلاش اقتصادی شان خوب است و آینده مادی خودشان را خوب پیشبینی می کنند حال که این گونه است باید نتیجه این مقدمات هم به تناسب با آن فراهم شود.
